Yıkım ve Çığlık, ARZU KÖK

Yıkım ve Çığlık

Büyüyorum derken

Hevesle çıkıyorum dünyanın terasına

Demlenen günbatımı

Elimdeyse giderek tükenen çayım

Sıyırıyorum kendimi

Toplum adlı uçurumdan

Ama

Çocuk çığlıklarının izleri hâlâ bedenimde

Ne yapsam olmuyor

Uğultu kalıyor kalabalık

Ayırt edilemiyor ağlayan, ağlatan

Gökyüzü kızıllığı kana çalıyor

Her nefeste

Yüreğimde onulmaz bir bulantı

Zor iniyorum basamakları

Küreksiz bir sandalda

Suskunluğa sürükleniyorum

Gördüğüm ilk seste

Bırakıyorum kendimi boz renkli kelimelere

Varamasam da kıyıya

Yankılanan bir çığlığım olsun istiyorum

Bu büyük yıkımda

Arzu Kök

Susma N’olur…, ARZU KÖK

Susma N’olur…

 

Vuruldu su ve ışık

Mihrap kırıldı

Ay küstü

Sen sustun

Ağlasaydın hiç olmazsa

Kuşları gördüm

Uçarken çok, ağlarken az

Acı sim ve siyahtı

Cesaret tuzla buz

Işık az

Az düşün

İnsanlığı kalleşçe vurmayı seven

Kılıç niye kutsanır?

Şair yakmak neden yasaldır?

İnfaz neden anayasadan önce gelir?

Konuş ey tohum

Yoksul bir çocuğun

Çaldığı erik,

Kurduğu düş,

Bildiği masal,

Yediği dayak,

Emdiği süt kadar konuş

Susma n’olur

Uçuşmadan önce Zühre’de gülümseme

Gün gülünde ışıltı

Bitmiş sayılmaz her şey

Ak

En yakın bulduğum denize doğru

Kıraç ovaları yırtarak ak

Sula

Yaşam ver

İlla ki çocukları sevindir

Sıradağ görkemiyle doğrul ve yürü

Kuş uyumlarını sırtına al ve yürü

İnsanlar gördüm

Ölürken çok, yaşarken az

Arzu Kök

Kim Üzülür?.., ARZU KÖK

Kim Üzülür?..

Yağmurun eşref saatine yasa konmuş

Cemre’nin yerini cinayet almışsa

Bir yanlışlık var demektir bu işte

Su, sönmemiş kireç olmuşsa

Ateşböceğim söndürülmüşse

Müzik susturulmuşsa

Birilerinin istediği yerdeyim demektir

Öbür dünya sizin olsun

Meleklerin yüzü

Dini imanı kevser şarabı

Başka türlü gideceğim ben ölüme

Kime ne?

Kuşları şerbetçiotuna batıran mı var?

Vişne neresinden çürüme yapar?

Sorma…

Yaran nerende onu göster sen

Kırık kanunların aşınmış yüzü olduğun sürece

Yerlere kadar eğilip öpsen de birilerinin ayakuçlarını

Zamanın yitik

Sen ise yutulacak bir lokma olarak kalacaksın

Göz sularında yıkadığın bebek

Geceden damıttığın umut

Hepsi ama hepsi tapuludur

Ve an gelir

Ne gündüzü ne gecesi

Ne şafağı ne seheri

Ne suyu ne ateşi olan

Bir yeryüzü olmuşsun

Ha böyle ölmüşsün

Ha hiç doğmamışsın ne çıkar?

‘Kim üzülür?’ diyor felek

Ses çıkmıyor hiçbirimizden

Dağılıyoruz zamana bir bir

Arzu Kök

İSTERDİM!..., ARZU KÖK

İSTERDİM

Hayat denen bu geminin,

Seren direğinin üzerinde dolaşan can alıcı şahini

Kanatlarından bakır bir çiviyle mıhlamayı isterdim.

Hayatı defalarca yıkıp, 
bozup yeniden inşa eden çocuğun

Doğallığı ile sevmek isterdim.

Meleklere gülen mini mini yavruların,

Mutlu uykularını uyuyabilmek isterdim.

Yaşadığım alemin tepesinden

Olayları önemsiz bir günün kazaları,

Yolun basit sarsıntıları olarak,

Kabul edebilmek isterdim.

Babacan güneşin altında

İyi yürekli, dost doğanın ortasında,

Özgürce gezebilmek isterdim.

Asi ve dizginlenemez bir rüzgara tutunup

Kardeşlik bağı olan iyiliği,

Tek başına mutluluk yaratan sevgiyi,

Dünyayı kurtaracak ve yeniden kuracak olan aşkı,

İnsanlara yaşatmak isterdim.

ARZU KÖK

HABERİNİZ VAR MI?, ARZU KÖK

HABERİNİZ VAR MI?

Haberiniz var mı?

Gözünü bağlamışlar,

İdam sehpasına götürüyorlar dünyayı

Suçu ne ki?

Savaştırılıyor dünya insanı

Kederler başlıyor,

Umutlar, sevinçler, arzular yıkılıyor,

Kahroluyor insanlar.

İsimler anlamsız,

Yarınlar yok, umutlar yok.

Olan tek şey

Yaşamak, hayatta kalabilmek.

Haberiniz var mı?

Dünyayı idam ediyor birkaç kişi

Ona bağlanan insanların,

Yaşamak isteyenlerin,

Suçu ne ki?

ARZU KÖK

GAZZE ÇOCUKLARI’NA…ARZU KÖK

       GAZZE ÇOCUKLARI’NA…

Mini mini bebeler gördüm.

Açlıktan karınları şişmiş bebeler,

Hastalıklı, sakat bebeler

Kuşluk boyu devasız gezen,

Ciğerleri sökülmüş,

Ağu dökülmüş üzerlerine ıtırdan,

Ölüyorlar tek tek.

Avurtlarından değil, iliklerinden kopan çığlıklar geliyor kulaklarıma.

Duvarlara çarparak parçalanan kuş misali,

Bir türlü doğmak bilmeyen sabah yıldızına hasret.

Umursuzuz, umursuzuz.

Bu yangınlarda ne?

Neden koparılıyor çiçekler?

Neden ölüyor, öldürülüyor bebeler?

Neden ebedi bir ilkbahar içerisinde yaşatamıyoruz onları?

Ve neden onlara dünyanın bütün gecelerinin,

Üzerinde bir gelecek  sunamıyoruz?

O sessizce konuşanlar da kim?

Bu rüzgara karşı kürek çekenler de kim?

Akıntısız ırmakta deniz kızları örmezmiş saçlarını,

Ölü denizlerdeyse avlanmazmış köpek balıkları..

Çocuklarımız ölüyor, ah ah

Ölüyor suçsuz, masum çocuklarımız….

ARZU KÖK