O Bir Kahraman - Arzu KÖK

O Bir Kahraman

“Tutuşan güçlerin inci çiçekleri”

Koparılıyordu bir bir

Sağır günlerin sonunda

Dilsiz gecelerin başındayız

Saçlarımızda şimşek parçaları

Dilimizde kırağı var

Korkunun önüne koyduk sevgiyi

Sevgiyle birlikte

Yitirdik özgürlüğümüzü

Görmedik

Aklımız kanla yıkanan sokaklardaydı

Unutmak kendimizi yadsımaktı

Bilmedik

Şimdi sokak ortasında

‘Acaba kim geldi?’

Gülüşüyle açılan kapılar ardında

Direksiyon başında

Bir veda selamı bile vermeden

Üstelik ‘Daha yaşanılacak çok şey vardı’

Diyerek 

Öldürülmüşlerden utanıyoruz

Kahramanlık türküleri besliyor utancımızı

Açılan her ağız

Daha da maktûl kılıyor bizi

Devletin bekası

Eroinin, silahın, kumar masalarının

Selameti üzerinden yükseliyor

Faili meçhuller

Kayıplar

İşkenceler

Ve savaş

Bu selamet üzerinden boy veriyor

Unuttuğumuz ölümlerin

Fotoğrafları üzerinde

Katillerin sesleri yaşıyor

Sadece bir alt yazı

‘O bir kahraman’

Arzu KÖK

Zamanıdır - Arzu Kök

   Zamanıdır

Işıklı bir mavilik vuruyor denize
Bakıyorum penceremden,
Sarıveriyor beni usulca
Geceye ay düşmüş
Gizemli karanlığında gece
Yıldızlar göz kırpıyor aya inat
Derken bir bulut geçiyor apak
Üşüyorum rüzgarından
Hüzünlü bir ezgi takılıyor kulaklarıma
Gözlerim denize giden yolda,
Anımsıyorum eski gülümseyişleri
Yıldızlar doluyor ansızın kucağıma
Düşler kuruyorum kullanılmamış
Geceye karşı
Anlıyorum ki,
Yarım kalmayacak inançlarımın türküsü
Tam da zamanıdır
Umut zamanıdır
Direnme zamanıdır.
Düş gören acılar, tutuklu insanlar var
Hepsi bizim aslında
Kavlince uydurulmuş kitaba.
Denk düştüğümüz sürece,
Yok bir sorun
Hele sevinçlerimiz,
Günlerin tezgahında ilmek ilmek
Yarını dokumaya hükümlüyse

Arzu Kök

Salkımsöğüt - Arzu Kök

       Salkımsöğüt

Sevdanı yatırdığın dağlarda,
            bir ağaç dik benim için.
Kız saçı gibi salınan salkımsöğüt olsun,
            toprağını dağlardan toplayan.
Yeşilini çocuklar toplasın,
           çiçek kokan elleriyle.
Sonra;
Salıncaklar kursunlar dallarına,
          sevinç çığlıkları dökerek gül dudaklarından.
Bir salkımsöğüt dik benim için, 
          suyu berrak akan bir nehrin kıyısına.


Sanadır bu çağrım,
          bu toprakların yiğit delikanlısı.
Bir salkımsöğüt dik benim için, 
          sevdalı ellerinle.
Salkımsöğüt ve sevdamız aşkla büyüsünler,
Toprak dolu avuçlarında sabaha büyüyen ışık gibi
Dağlarının rüzgarını solusun yapraklarında
Geceleri, sularının aynasına
          yıldız dökülsün saçlarından.


Eğer bir gün sevgili,
Bedenimizde yanan bu ateş
Göğsümüzün bakır mangalında,
            küllenmiş bir köz gibi sönerse…
İşte o zaman,
Toprak tüm tuzunu,
            hınçla döksün salkımsöğüdün köküne…

Arzu Kök

Ağulu Dudaklar - Arzu Kök

 AĞULU DUDAKLAR

Yapraklar oynaşır dallarda
Ben şimdi ağuda otursam
yıkılır  Ankara
Bulvarlar bunadı adımlarımdan
 yılgın, bezgin ve terkedilmiş
Şimdi bir çığlık atsam
Soluğumu rüzgara katsam,
Sözcüklerden önü alınmaz bir kasırga
döllenir dünyada
Bulvarları, sokakları, binalarıyla bu kent
Kısır bir dolambaçtır
Kaç kez insan pazarı kurulur 
ve yiğitler vurulur sorgusuz
izbe, karanlık, kimsesiz gecelerde
Bunun için ki her dudak ağuludur
Yaprak oynaşır rüzgarla, dalda
Kelimeler uçuşur sokakta, kirli ve sahte
Çünkü her dudak ağuludur
Susmak erdemdir
-‘Nasılsın?’lara
-‘Ne haber?’lere
-‘Seni iyi gördüm’lere
Dilini unutmuş her ağız
Suskun dudaklarla öpülmelidir
Susmak uludur
Çünkü her dudak ağuludur
Her dudak dönen bu çarkın,
İşleyen dişi müşteri olmuş kuludur.

Arzu Kök

Yıkım ve Çığlık, ARZU KÖK

Yıkım ve Çığlık

Büyüyorum derken

Hevesle çıkıyorum dünyanın terasına

Demlenen günbatımı

Elimdeyse giderek tükenen çayım

Sıyırıyorum kendimi

Toplum adlı uçurumdan

Ama

Çocuk çığlıklarının izleri hâlâ bedenimde

Ne yapsam olmuyor

Uğultu kalıyor kalabalık

Ayırt edilemiyor ağlayan, ağlatan

Gökyüzü kızıllığı kana çalıyor

Her nefeste

Yüreğimde onulmaz bir bulantı

Zor iniyorum basamakları

Küreksiz bir sandalda

Suskunluğa sürükleniyorum

Gördüğüm ilk seste

Bırakıyorum kendimi boz renkli kelimelere

Varamasam da kıyıya

Yankılanan bir çığlığım olsun istiyorum

Bu büyük yıkımda

Arzu Kök

Susma N’olur…, ARZU KÖK

Susma N’olur…

 

Vuruldu su ve ışık

Mihrap kırıldı

Ay küstü

Sen sustun

Ağlasaydın hiç olmazsa

Kuşları gördüm

Uçarken çok, ağlarken az

Acı sim ve siyahtı

Cesaret tuzla buz

Işık az

Az düşün

İnsanlığı kalleşçe vurmayı seven

Kılıç niye kutsanır?

Şair yakmak neden yasaldır?

İnfaz neden anayasadan önce gelir?

Konuş ey tohum

Yoksul bir çocuğun

Çaldığı erik,

Kurduğu düş,

Bildiği masal,

Yediği dayak,

Emdiği süt kadar konuş

Susma n’olur

Uçuşmadan önce Zühre’de gülümseme

Gün gülünde ışıltı

Bitmiş sayılmaz her şey

Ak

En yakın bulduğum denize doğru

Kıraç ovaları yırtarak ak

Sula

Yaşam ver

İlla ki çocukları sevindir

Sıradağ görkemiyle doğrul ve yürü

Kuş uyumlarını sırtına al ve yürü

İnsanlar gördüm

Ölürken çok, yaşarken az

Arzu Kök

Kim Üzülür?.., ARZU KÖK

Kim Üzülür?..

Yağmurun eşref saatine yasa konmuş

Cemre’nin yerini cinayet almışsa

Bir yanlışlık var demektir bu işte

Su, sönmemiş kireç olmuşsa

Ateşböceğim söndürülmüşse

Müzik susturulmuşsa

Birilerinin istediği yerdeyim demektir

Öbür dünya sizin olsun

Meleklerin yüzü

Dini imanı kevser şarabı

Başka türlü gideceğim ben ölüme

Kime ne?

Kuşları şerbetçiotuna batıran mı var?

Vişne neresinden çürüme yapar?

Sorma…

Yaran nerende onu göster sen

Kırık kanunların aşınmış yüzü olduğun sürece

Yerlere kadar eğilip öpsen de birilerinin ayakuçlarını

Zamanın yitik

Sen ise yutulacak bir lokma olarak kalacaksın

Göz sularında yıkadığın bebek

Geceden damıttığın umut

Hepsi ama hepsi tapuludur

Ve an gelir

Ne gündüzü ne gecesi

Ne şafağı ne seheri

Ne suyu ne ateşi olan

Bir yeryüzü olmuşsun

Ha böyle ölmüşsün

Ha hiç doğmamışsın ne çıkar?

‘Kim üzülür?’ diyor felek

Ses çıkmıyor hiçbirimizden

Dağılıyoruz zamana bir bir

Arzu Kök