GAZZE ÇOCUKLARI’NA…
Mini mini bebeler gördüm.
Açlıktan karınları şişmiş
bebeler,
Hastalıklı, sakat bebeler
Kuşluk boyu devasız gezen,
Ciğerleri sökülmüş,
Ağu dökülmüş üzerlerine
ıtırdan,
Ölüyorlar tek tek.
Avurtlarından değil, iliklerinden
kopan çığlıklar geliyor kulaklarıma.
Duvarlara çarparak
parçalanan kuş misali,
Bir türlü doğmak bilmeyen
sabah yıldızına hasret.
Umursuzuz, umursuzuz.
Bu yangınlarda ne?
Neden koparılıyor çiçekler?
Neden ölüyor, öldürülüyor
bebeler?
Neden ebedi bir ilkbahar
içerisinde yaşatamıyoruz onları?
Ve neden onlara dünyanın
bütün gecelerinin,
Üzerinde bir gelecek sunamıyoruz?
O sessizce konuşanlar da
kim?
Bu rüzgara karşı kürek
çekenler de kim?
Akıntısız ırmakta deniz
kızları örmezmiş saçlarını,
Ölü denizlerdeyse
avlanmazmış köpek balıkları..
Çocuklarımız ölüyor, ah ah
Ölüyor suçsuz, masum
çocuklarımız….
ARZU KÖK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder